diducens

Latin

Etymology

Present participle of dīdūcō.

Participle

dīdūcēns (genitive dīdūcentis); third-declension one-termination participle

  1. dividing

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dīdūcēns dīdūcentēs dīdūcentia
genitive dīdūcentis dīdūcentium
dative dīdūcentī dīdūcentibus
accusative dīdūcentem dīdūcēns dīdūcentēs
dīdūcentīs
dīdūcentia
ablative dīdūcente
dīdūcentī1
dīdūcentibus
vocative dīdūcēns dīdūcentēs dīdūcentia

1When used purely as an adjective.