dienstig
Dutch
Etymology
From Middle Dutch dienstich. Equivalent to dienst (“service”) + -ig (“-ful”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdin.stəx/
Audio: (file) - Hyphenation: dien‧stig
Adjective
dienstig (comparative dienstiger, superlative dienstigst)
Declension
| Declension of dienstig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | dienstig | |||
| inflected | dienstige | |||
| comparative | dienstiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | dienstig | dienstiger | het dienstigst het dienstigste | |
| indefinite | m./f. sing. | dienstige | dienstigere | dienstigste |
| n. sing. | dienstig | dienstiger | dienstigste | |
| plural | dienstige | dienstigere | dienstigste | |
| definite | dienstige | dienstigere | dienstigste | |
| partitive | dienstigs | dienstigers | — | |