dierlijk

Dutch

Etymology

From dier (“animal”) +‎ -lijk. Compare German tierlich.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdiːr.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dier‧lijk

Adjective

dierlijk (comparative dierlijker, superlative dierlijkst)

  1. (literally) animal, relating to fauna
  2. made of animal(s) (parts), such as furs and edible species
  3. (derogatory) beastly, subhuman, inhumane, etc.
  4. (figuratively) instinctive, primitive

Declension

Declension of dierlijk
uninflected dierlijk
inflected dierlijke
comparative dierlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial dierlijk dierlijker het dierlijkst
het dierlijkste
indefinite m./f. sing. dierlijke dierlijkere dierlijkste
n. sing. dierlijk dierlijker dierlijkste
plural dierlijke dierlijkere dierlijkste
definite dierlijke dierlijkere dierlijkste
partitive dierlijks dierlijkers —

Synonyms

Antonyms

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: dierlik
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.