diffamatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of diffāmō
Participle
diffāmātus (feminine diffāmāta, neuter diffāmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | diffāmātus | diffāmāta | diffāmātum | diffāmātī | diffāmātae | diffāmāta | |
| genitive | diffāmātī | diffāmātae | diffāmātī | diffāmātōrum | diffāmātārum | diffāmātōrum | |
| dative | diffāmātō | diffāmātae | diffāmātō | diffāmātīs | |||
| accusative | diffāmātum | diffāmātam | diffāmātum | diffāmātōs | diffāmātās | diffāmāta | |
| ablative | diffāmātō | diffāmātā | diffāmātō | diffāmātīs | |||
| vocative | diffāmāte | diffāmāta | diffāmātum | diffāmātī | diffāmātae | diffāmāta | |
References
- "diffamatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)