diffisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of diffīdō.
Participle
diffīsus (feminine diffīsa, neuter diffīsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | diffīsus | diffīsa | diffīsum | diffīsī | diffīsae | diffīsa | |
| genitive | diffīsī | diffīsae | diffīsī | diffīsōrum | diffīsārum | diffīsōrum | |
| dative | diffīsō | diffīsae | diffīsō | diffīsīs | |||
| accusative | diffīsum | diffīsam | diffīsum | diffīsōs | diffīsās | diffīsa | |
| ablative | diffīsō | diffīsā | diffīsō | diffīsīs | |||
| vocative | diffīse | diffīsa | diffīsum | diffīsī | diffīsae | diffīsa | |
References
- “diffisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “diffisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diffisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.