dignandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dignō.
Participle
dignandus (feminine dignanda, neuter dignandum); first/second-declension participle
- which is to be deigned
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dignandus | dignanda | dignandum | dignandī | dignandae | dignanda | |
| genitive | dignandī | dignandae | dignandī | dignandōrum | dignandārum | dignandōrum | |
| dative | dignandō | dignandae | dignandō | dignandīs | |||
| accusative | dignandum | dignandam | dignandum | dignandōs | dignandās | dignanda | |
| ablative | dignandō | dignandā | dignandō | dignandīs | |||
| vocative | dignande | dignanda | dignandum | dignandī | dignandae | dignanda | |