Romanian
Etymology
Borrowed from French dignitaire.
Noun
dignitar m (plural diɡnitari)
- dignitary
Declension
Declension of dignitar
|
|
singular
|
|
plural
|
|
|
indefinite
|
definite
|
indefinite
|
definite
|
| nominative-accusative
|
dignitar
|
dignitarul
|
dignitari
|
dignitarii
|
| genitive-dative
|
dignitar
|
dignitarului
|
dignitari
|
dignitarilor
|
| vocative
|
dignitarule
|
dignitarilor
|