diiudicans
Latin
Etymology
Present participle of dīiūdicō.
Participle
dīiūdicāns (genitive dīiūdicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dīiūdicāns | dīiūdicantēs | dīiūdicantia | ||
| genitive | dīiūdicantis | dīiūdicantium | |||
| dative | dīiūdicantī | dīiūdicantibus | |||
| accusative | dīiūdicantem | dīiūdicāns | dīiūdicantēs dīiūdicantīs |
dīiūdicantia | |
| ablative | dīiūdicante dīiūdicantī1 |
dīiūdicantibus | |||
| vocative | dīiūdicāns | dīiūdicantēs | dīiūdicantia | ||
1When used purely as an adjective.