diiudicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dīiūdicō.

Participle

dīiūdicātus (feminine dīiūdicāta, neuter dīiūdicātum); first/second-declension participle

  1. judged

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dīiūdicātus dīiūdicāta dīiūdicātum dīiūdicātī dīiūdicātae dīiūdicāta
genitive dīiūdicātī dīiūdicātae dīiūdicātī dīiūdicātōrum dīiūdicātārum dīiūdicātōrum
dative dīiūdicātō dīiūdicātae dīiūdicātō dīiūdicātīs
accusative dīiūdicātum dīiūdicātam dīiūdicātum dīiūdicātōs dīiūdicātās dīiūdicāta
ablative dīiūdicātō dīiūdicātā dīiūdicātō dīiūdicātīs
vocative dīiūdicāte dīiūdicāta dīiūdicātum dīiūdicātī dīiūdicātae dīiūdicāta