diiudicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīiūdicō.
Participle
dīiūdicātus (feminine dīiūdicāta, neuter dīiūdicātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīiūdicātus | dīiūdicāta | dīiūdicātum | dīiūdicātī | dīiūdicātae | dīiūdicāta | |
| genitive | dīiūdicātī | dīiūdicātae | dīiūdicātī | dīiūdicātōrum | dīiūdicātārum | dīiūdicātōrum | |
| dative | dīiūdicātō | dīiūdicātae | dīiūdicātō | dīiūdicātīs | |||
| accusative | dīiūdicātum | dīiūdicātam | dīiūdicātum | dīiūdicātōs | dīiūdicātās | dīiūdicāta | |
| ablative | dīiūdicātō | dīiūdicātā | dīiūdicātō | dīiūdicātīs | |||
| vocative | dīiūdicāte | dīiūdicāta | dīiūdicātum | dīiūdicātī | dīiūdicātae | dīiūdicāta | |