dilacerans
Latin
Etymology
Present participle of dīlacerō.
Participle
dīlacerāns (genitive dīlacerantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | ||
| genitive | dīlacerantis | dīlacerantium | |||
| dative | dīlacerantī | dīlacerantibus | |||
| accusative | dīlacerantem | dīlacerāns | dīlacerantēs dīlacerantīs |
dīlacerantia | |
| ablative | dīlacerante dīlacerantī1 |
dīlacerantibus | |||
| vocative | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | ||
1When used purely as an adjective.