dilaceratio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [diː.ɫa.kɛˈraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪i.la.t͡ʃeˈrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
dīlacerātiō f (genitive dīlacerātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dīlacerātiō | dīlacerātiōnēs |
| genitive | dīlacerātiōnis | dīlacerātiōnum |
| dative | dīlacerātiōnī | dīlacerātiōnibus |
| accusative | dīlacerātiōnem | dīlacerātiōnēs |
| ablative | dīlacerātiōne | dīlacerātiōnibus |
| vocative | dīlacerātiō | dīlacerātiōnēs |
References
- “dilaceratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dilaceratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.