dimanatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīmānō
Participle
dīmānātus (feminine dīmānāta, neuter dīmānātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīmānātus | dīmānāta | dīmānātum | dīmānātī | dīmānātae | dīmānāta | |
| genitive | dīmānātī | dīmānātae | dīmānātī | dīmānātōrum | dīmānātārum | dīmānātōrum | |
| dative | dīmānātō | dīmānātae | dīmānātō | dīmānātīs | |||
| accusative | dīmānātum | dīmānātam | dīmānātum | dīmānātōs | dīmānātās | dīmānāta | |
| ablative | dīmānātō | dīmānātā | dīmānātō | dīmānātīs | |||
| vocative | dīmānāte | dīmānāta | dīmānātum | dīmānātī | dīmānātae | dīmānāta | |