diminuens
Latin
Etymology
Present participle of dīminuō.
Participle
dīminuēns (genitive dīminuentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dīminuēns | dīminuentēs | dīminuentia | ||
| genitive | dīminuentis | dīminuentium | |||
| dative | dīminuentī | dīminuentibus | |||
| accusative | dīminuentem | dīminuēns | dīminuentēs dīminuentīs |
dīminuentia | |
| ablative | dīminuente dīminuentī1 |
dīminuentibus | |||
| vocative | dīminuēns | dīminuentēs | dīminuentia | ||
1When used purely as an adjective.