dimkammare
Swedish
Etymology
dimma + kammare. First attested in 1933.
Noun
dimkammare c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | dimkammare | dimkammares |
| definite | dimkammaren | dimkammarens | |
| plural | indefinite | dimkamrar | dimkamrars |
| definite | dimkamrarna | dimkamrarnas |
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | dimkammare | dimkammares |
| definite | dimkammaren | dimkammarens | |
| plural | indefinite | dimkammare | dimkammares |
| definite | dimkammarna | dimkammarnas |