dinoscendus
Latin
Etymology
Future passive participle of dīnoscō.
Participle
dīnōscendus (feminine dīnōscenda, neuter dīnōscendum); first/second-declension participle
- which is to be discerned
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīnōscendus | dīnōscenda | dīnōscendum | dīnōscendī | dīnōscendae | dīnōscenda | |
| genitive | dīnōscendī | dīnōscendae | dīnōscendī | dīnōscendōrum | dīnōscendārum | dīnōscendōrum | |
| dative | dīnōscendō | dīnōscendae | dīnōscendō | dīnōscendīs | |||
| accusative | dīnōscendum | dīnōscendam | dīnōscendum | dīnōscendōs | dīnōscendās | dīnōscenda | |
| ablative | dīnōscendō | dīnōscendā | dīnōscendō | dīnōscendīs | |||
| vocative | dīnōscende | dīnōscenda | dīnōscendum | dīnōscendī | dīnōscendae | dīnōscenda | |