dinotus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dīnoscō.

Participle

dīnōtus (feminine dīnōta, neuter dīnōtum); first/second-declension participle

  1. discerned

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dīnōtus dīnōta dīnōtum dīnōtī dīnōtae dīnōta
genitive dīnōtī dīnōtae dīnōtī dīnōtōrum dīnōtārum dīnōtōrum
dative dīnōtō dīnōtae dīnōtō dīnōtīs
accusative dīnōtum dīnōtam dīnōtum dīnōtōs dīnōtās dīnōta
ablative dīnōtō dīnōtā dīnōtō dīnōtīs
vocative dīnōte dīnōta dīnōtum dīnōtī dīnōtae dīnōta