directe

Catalan

Etymology

Borrowed from Latin dīrectus. Doublet of dret, which was inherited.

Pronunciation

Adjective

directe (feminine directa, masculine and feminine plural directes)

  1. direct (proceeding without deviation or interruption)
    Antonym: indirecte
  2. direct (straight; not crooked)
  3. direct (straightforward; sincere)
    Antonym: indirecte

Derived terms

Adverb

directe

  1. directly; straight to, right to
    Synonym: directament
    • 2011, Joan Torró Soriano, Pluja a la mar: El somni impossible d'Alessandro Malaspina, Universitat de València, →ISBN, page 142:
      Tot va anar bé, fins i tot Montbou se'n va anar directe a descansar.
      Everything went well; Montbou even went straight to rest.

Noun

directe m (plural directes)

  1. (boxing) cross (a hook thrown over the opponent's punch)

Further reading

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /diˈrɛk.tə/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: di‧rec‧te

Adjective

directe

  1. inflection of direct:
    1. masculine/feminine singular attributive
    2. definite neuter singular attributive
    3. plural attributive

French

Pronunciation

  • IPA(key): /di.ʁɛkt/
  • Audio:(file)
  • Homophone: directes

Adjective

directe

  1. feminine singular of direct

Anagrams

Interlingua

Adjective

directe (comparative plus directe, superlative le plus directe)

  1. direct, straight

Latin

Etymology 1

Alternative forms

Pronunciation

Participle

dīrēcte

  1. vocative masculine singular of dīrēctus

Etymology 2

Alternative forms

Pronunciation

Adverb

dīrēctē (comparative dīrēctius, superlative dīrēctissimē)

  1. straight, not curved
  2. moving straight forward, in straight line
  3. direct, absolute

References

Norman

Adjective

directe

  1. feminine singular of direct