discalceans
Latin
Etymology
Present participle of discalceō
Participle
discalceāns (genitive discalceantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | discalceāns | discalceantēs | discalceantia | ||
| genitive | discalceantis | discalceantium | |||
| dative | discalceantī | discalceantibus | |||
| accusative | discalceantem | discalceāns | discalceantēs discalceantīs |
discalceantia | |
| ablative | discalceante discalceantī1 |
discalceantibus | |||
| vocative | discalceāns | discalceantēs | discalceantia | ||
1When used purely as an adjective.