disceptandus
Latin
Etymology
Future passive participle of disceptō.
Participle
disceptandus (feminine disceptanda, neuter disceptandum); first/second-declension participle
- which is to be disputed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disceptandus | disceptanda | disceptandum | disceptandī | disceptandae | disceptanda | |
| genitive | disceptandī | disceptandae | disceptandī | disceptandōrum | disceptandārum | disceptandōrum | |
| dative | disceptandō | disceptandae | disceptandō | disceptandīs | |||
| accusative | disceptandum | disceptandam | disceptandum | disceptandōs | disceptandās | disceptanda | |
| ablative | disceptandō | disceptandā | disceptandō | disceptandīs | |||
| vocative | disceptande | disceptanda | disceptandum | disceptandī | disceptandae | disceptanda | |