disceptatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of disceptō
Participle
disceptātus (feminine disceptāta, neuter disceptātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disceptātus | disceptāta | disceptātum | disceptātī | disceptātae | disceptāta | |
| genitive | disceptātī | disceptātae | disceptātī | disceptātōrum | disceptātārum | disceptātōrum | |
| dative | disceptātō | disceptātae | disceptātō | disceptātīs | |||
| accusative | disceptātum | disceptātam | disceptātum | disceptātōs | disceptātās | disceptāta | |
| ablative | disceptātō | disceptātā | disceptātō | disceptātīs | |||
| vocative | disceptāte | disceptāta | disceptātum | disceptātī | disceptātae | disceptāta | |