disceptatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of disceptō

Participle

disceptātus (feminine disceptāta, neuter disceptātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative disceptātus disceptāta disceptātum disceptātī disceptātae disceptāta
genitive disceptātī disceptātae disceptātī disceptātōrum disceptātārum disceptātōrum
dative disceptātō disceptātae disceptātō disceptātīs
accusative disceptātum disceptātam disceptātum disceptātōs disceptātās disceptāta
ablative disceptātō disceptātā disceptātō disceptātīs
vocative disceptāte disceptāta disceptātum disceptātī disceptātae disceptāta