discernens
Latin
Etymology
Present participle of discernō.
Participle
discernēns (genitive discernentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | discernēns | discernentēs | discernentia | ||
| genitive | discernentis | discernentium | |||
| dative | discernentī | discernentibus | |||
| accusative | discernentem | discernēns | discernentēs discernentīs |
discernentia | |
| ablative | discernente discernentī1 |
discernentibus | |||
| vocative | discernēns | discernentēs | discernentia | ||
1When used purely as an adjective.