discerpturus

Latin

Etymology

Future active participle of discerpō.

Participle

discerptūrus (feminine discerptūra, neuter discerptūrum); first/second-declension participle

  1. about to rend

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discerptūrus discerptūra discerptūrum discerptūrī discerptūrae discerptūra
genitive discerptūrī discerptūrae discerptūrī discerptūrōrum discerptūrārum discerptūrōrum
dative discerptūrō discerptūrae discerptūrō discerptūrīs
accusative discerptūrum discerptūram discerptūrum discerptūrōs discerptūrās discerptūra
ablative discerptūrō discerptūrā discerptūrō discerptūrīs
vocative discerptūre discerptūra discerptūrum discerptūrī discerptūrae discerptūra