discindendus
Latin
Etymology
Future passive participle of discindō.
Participle
discindendus (feminine discindenda, neuter discindendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discindendus | discindenda | discindendum | discindendī | discindendae | discindenda | |
| genitive | discindendī | discindendae | discindendī | discindendōrum | discindendārum | discindendōrum | |
| dative | discindendō | discindendae | discindendō | discindendīs | |||
| accusative | discindendum | discindendam | discindendum | discindendōs | discindendās | discindenda | |
| ablative | discindendō | discindendā | discindendō | discindendīs | |||
| vocative | discindende | discindenda | discindendum | discindendī | discindendae | discindenda | |