discipol
Romanian
Etymology
Borrowed from Latin discipulus.
Noun
discipol m (plural discipoli)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | discipol | discipolul | discipoli | discipolii | |
| genitive-dative | discipol | discipolului | discipoli | discipolilor | |
| vocative | discipolule | discipolilor | |||