discissurus
Latin
Etymology
Future active participle of discindō.
Participle
discissūrus (feminine discissūra, neuter discissūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discissūrus | discissūra | discissūrum | discissūrī | discissūrae | discissūra | |
| genitive | discissūrī | discissūrae | discissūrī | discissūrōrum | discissūrārum | discissūrōrum | |
| dative | discissūrō | discissūrae | discissūrō | discissūrīs | |||
| accusative | discissūrum | discissūram | discissūrum | discissūrōs | discissūrās | discissūra | |
| ablative | discissūrō | discissūrā | discissūrō | discissūrīs | |||
| vocative | discissūre | discissūra | discissūrum | discissūrī | discissūrae | discissūra | |