discolus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdɪs.kɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪is.ko.lus]
Adjective
discolus (feminine discola, neuter discolum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discolus | discola | discolum | discolī | discolae | discola | |
| genitive | discolī | discolae | discolī | discolōrum | discolārum | discolōrum | |
| dative | discolō | discolae | discolō | discolīs | |||
| accusative | discolum | discolam | discolum | discolōs | discolās | discola | |
| ablative | discolō | discolā | discolō | discolīs | |||
| vocative | discole | discola | discolum | discolī | discolae | discola | |
References
- "discolus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)