discontinuans
Latin
Etymology
Present participle of discontinuō.
Participle
discontinuāns (genitive discontinuantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | ||
| genitive | discontinuantis | discontinuantium | |||
| dative | discontinuantī | discontinuantibus | |||
| accusative | discontinuantem | discontinuāns | discontinuantēs discontinuantīs |
discontinuantia | |
| ablative | discontinuante discontinuantī1 |
discontinuantibus | |||
| vocative | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | ||
1When used purely as an adjective.