discontinuatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of discontinuō.

Participle

discontinuātus (feminine discontinuāta, neuter discontinuātum); first/second-declension participle

  1. disunited, discontinued

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discontinuātus discontinuāta discontinuātum discontinuātī discontinuātae discontinuāta
genitive discontinuātī discontinuātae discontinuātī discontinuātōrum discontinuātārum discontinuātōrum
dative discontinuātō discontinuātae discontinuātō discontinuātīs
accusative discontinuātum discontinuātam discontinuātum discontinuātōs discontinuātās discontinuāta
ablative discontinuātō discontinuātā discontinuātō discontinuātīs
vocative discontinuāte discontinuāta discontinuātum discontinuātī discontinuātae discontinuāta