discordans
Latin
Etymology
Present participle of discordō.
Participle
discordāns (genitive discordantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | discordāns | discordantēs | discordantia | ||
| genitive | discordantis | discordantium | |||
| dative | discordantī | discordantibus | |||
| accusative | discordantem | discordāns | discordantēs discordantīs |
discordantia | |
| ablative | discordante discordantī1 |
discordantibus | |||
| vocative | discordāns | discordantēs | discordantia | ||
1When used purely as an adjective.