discriptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of discrībō.
Participle
discrīptus (feminine discrīpta, neuter discrīptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discrīptus | discrīpta | discrīptum | discrīptī | discrīptae | discrīpta | |
| genitive | discrīptī | discrīptae | discrīptī | discrīptōrum | discrīptārum | discrīptōrum | |
| dative | discrīptō | discrīptae | discrīptō | discrīptīs | |||
| accusative | discrīptum | discrīptam | discrīptum | discrīptōs | discrīptās | discrīpta | |
| ablative | discrīptō | discrīptā | discrīptō | discrīptīs | |||
| vocative | discrīpte | discrīpta | discrīptum | discrīptī | discrīptae | discrīpta | |