discromie
Italian
Noun
discromie f
- plural of discromia
Romanian
Etymology
Borrowed from French dyschromie.
Noun
discromie f (plural discromii)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | discromie | discromia | discromii | discromiile | |
| genitive-dative | discromii | discromiei | discromii | discromiilor | |
| vocative | discromie, discromio | discromiilor | |||