discruciandus
Latin
Etymology
Future passive participle of discruciō.
Participle
discruciandus (feminine discrucianda, neuter discruciandum); first/second-declension participle
- which is to be tortured
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discruciandus | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda | |
| genitive | discruciandī | discruciandae | discruciandī | discruciandōrum | discruciandārum | discruciandōrum | |
| dative | discruciandō | discruciandae | discruciandō | discruciandīs | |||
| accusative | discruciandum | discruciandam | discruciandum | discruciandōs | discruciandās | discrucianda | |
| ablative | discruciandō | discruciandā | discruciandō | discruciandīs | |||
| vocative | discruciande | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda | |