disculciandus
Latin
Etymology
Future passive participle of disculciō
Participle
disculciandus (feminine disculcianda, neuter disculciandum); first/second-declension participle
- which is to be unshoed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disculciandus | disculcianda | disculciandum | disculciandī | disculciandae | disculcianda | |
| genitive | disculciandī | disculciandae | disculciandī | disculciandōrum | disculciandārum | disculciandōrum | |
| dative | disculciandō | disculciandae | disculciandō | disculciandīs | |||
| accusative | disculciandum | disculciandam | disculciandum | disculciandōs | disculciandās | disculcianda | |
| ablative | disculciandō | disculciandā | disculciandō | disculciandīs | |||
| vocative | disculciande | disculcianda | disculciandum | disculciandī | disculciandae | disculcianda | |