disculciandus

Latin

Etymology

Future passive participle of disculciō

Participle

disculciandus (feminine disculcianda, neuter disculciandum); first/second-declension participle

  1. which is to be unshoed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative disculciandus disculcianda disculciandum disculciandī disculciandae disculcianda
genitive disculciandī disculciandae disculciandī disculciandōrum disculciandārum disculciandōrum
dative disculciandō disculciandae disculciandō disculciandīs
accusative disculciandum disculciandam disculciandum disculciandōs disculciandās disculcianda
ablative disculciandō disculciandā disculciandō disculciandīs
vocative disculciande disculcianda disculciandum disculciandī disculciandae disculcianda