disculciatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of disculciō.

Participle

disculciātus (feminine disculciāta, neuter disculciātum); first/second-declension participle

  1. unshod

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative disculciātus disculciāta disculciātum disculciātī disculciātae disculciāta
genitive disculciātī disculciātae disculciātī disculciātōrum disculciātārum disculciātōrum
dative disculciātō disculciātae disculciātō disculciātīs
accusative disculciātum disculciātam disculciātum disculciātōs disculciātās disculciāta
ablative disculciātō disculciātā disculciātō disculciātīs
vocative disculciāte disculciāta disculciātum disculciātī disculciātae disculciāta

Descendants

  • Vulgar Latin: *disculceus (see there for further descendants)