discutiens
Latin
Etymology
Present participle of discutiō.
Participle
discutiēns (genitive discutientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | discutiēns | discutientēs | discutientia | ||
| genitive | discutientis | discutientium | |||
| dative | discutientī | discutientibus | |||
| accusative | discutientem | discutiēns | discutientēs discutientīs |
discutientia | |
| ablative | discutiente discutientī1 |
discutientibus | |||
| vocative | discutiēns | discutientēs | discutientia | ||
1When used purely as an adjective.