disfazie
Romanian
Etymology
Borrowed from French dysphasie.
Noun
disfazie f (uncountable)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | disfazie | disfazia | disfazii | disfaziile | |
| genitive-dative | disfazii | disfaziei | disfazii | disfaziilor | |
| vocative | disfazie, disfazio | disfaziilor | |||