disjuncție
Romanian
Etymology
Borrowed from French disjonction.
Noun
disjuncție f (plural disjuncții)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | disjuncție | disjuncția | disjuncții | disjuncțiile | |
| genitive-dative | disjuncții | disjuncției | disjuncții | disjuncțiilor | |
| vocative | disjuncție, disjuncțio | disjuncțiilor | |||