dislokace
Czech
Etymology
From Latin dislocātiō + -ace.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdɪslokat͡sɛ]
Noun
dislokace f
Declension
Declension of dislokace (soft feminine)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dislokace | dislokace |
genitive | dislokace | dislokací |
dative | dislokaci | dislokacím |
accusative | dislokaci | dislokace |
vocative | dislokace | dislokace |
locative | dislokaci | dislokacích |
instrumental | dislokací | dislokacemi |
Related terms
Further reading
- “dislokace”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “dislokace”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989