disparitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dispareō.
Participle
disparitus (feminine disparita, neuter disparitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disparitus | disparita | disparitum | disparitī | disparitae | disparita | |
| genitive | disparitī | disparitae | disparitī | disparitōrum | disparitārum | disparitōrum | |
| dative | disparitō | disparitae | disparitō | disparitīs | |||
| accusative | disparitum | disparitam | disparitum | disparitōs | disparitās | disparita | |
| ablative | disparitō | disparitā | disparitō | disparitīs | |||
| vocative | disparite | disparita | disparitum | disparitī | disparitae | disparita | |