dispertitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dispertiō.

Participle

dispertītus (feminine dispertīta, neuter dispertītum); first/second-declension participle

  1. divided (up)
  2. distributed
  3. assigned

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dispertītus dispertīta dispertītum dispertītī dispertītae dispertīta
genitive dispertītī dispertītae dispertītī dispertītōrum dispertītārum dispertītōrum
dative dispertītō dispertītae dispertītō dispertītīs
accusative dispertītum dispertītam dispertītum dispertītōs dispertītās dispertīta
ablative dispertītō dispertītā dispertītō dispertītīs
vocative dispertīte dispertīta dispertītum dispertītī dispertītae dispertīta