disputandus
Latin
Etymology
Future passive participle of disputō.
Participle
disputandus (feminine disputanda, neuter disputandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disputandus | disputanda | disputandum | disputandī | disputandae | disputanda | |
| genitive | disputandī | disputandae | disputandī | disputandōrum | disputandārum | disputandōrum | |
| dative | disputandō | disputandae | disputandō | disputandīs | |||
| accusative | disputandum | disputandam | disputandum | disputandōs | disputandās | disputanda | |
| ablative | disputandō | disputandā | disputandō | disputandīs | |||
| vocative | disputande | disputanda | disputandum | disputandī | disputandae | disputanda | |
References
- disputandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be dogmatic; positive: pertinacem (opp. clementem) esse in disputando
- to be dogmatic; positive: pertinacem (opp. clementem) esse in disputando