disserto
See also: dissertò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /disˈsɛr.to/
- Rhymes: -ɛrto
- Hyphenation: dis‧sèr‧to
Verb
disserto
- first-person singular present indicative of dissertare
Anagrams
Latin
Etymology 1
Verb
dissertō (present infinitive dissertāre, perfect active dissertāvī, supine dissertātum); first conjugation
Conjugation
Conjugation of dissertō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | dissertō | dissertās | dissertat | dissertāmus | dissertātis | dissertant | ||||||
| imperfect | dissertābam | dissertābās | dissertābat | dissertābāmus | dissertābātis | dissertābant | |||||||
| future | dissertābō | dissertābis | dissertābit | dissertābimus | dissertābitis | dissertābunt | |||||||
| perfect | dissertāvī | dissertāvistī | dissertāvit | dissertāvimus | dissertāvistis | dissertāvērunt, dissertāvēre | |||||||
| pluperfect | dissertāveram | dissertāverās | dissertāverat | dissertāverāmus | dissertāverātis | dissertāverant | |||||||
| future perfect | dissertāverō | dissertāveris | dissertāverit | dissertāverimus | dissertāveritis | dissertāverint | |||||||
| passive | present | dissertor | dissertāris, dissertāre |
dissertātur | dissertāmur | dissertāminī | dissertantur | ||||||
| imperfect | dissertābar | dissertābāris, dissertābāre |
dissertābātur | dissertābāmur | dissertābāminī | dissertābantur | |||||||
| future | dissertābor | dissertāberis, dissertābere |
dissertābitur | dissertābimur | dissertābiminī | dissertābuntur | |||||||
| perfect | dissertātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | dissertātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | dissertātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | dissertem | dissertēs | dissertet | dissertēmus | dissertētis | dissertent | ||||||
| imperfect | dissertārem | dissertārēs | dissertāret | dissertārēmus | dissertārētis | dissertārent | |||||||
| perfect | dissertāverim | dissertāverīs | dissertāverit | dissertāverīmus | dissertāverītis | dissertāverint | |||||||
| pluperfect | dissertāvissem | dissertāvissēs | dissertāvisset | dissertāvissēmus | dissertāvissētis | dissertāvissent | |||||||
| passive | present | disserter | dissertēris, dissertēre |
dissertētur | dissertēmur | dissertēminī | dissertentur | ||||||
| imperfect | dissertārer | dissertārēris, dissertārēre |
dissertārētur | dissertārēmur | dissertārēminī | dissertārentur | |||||||
| perfect | dissertātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | dissertātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | dissertā | — | — | dissertāte | — | ||||||
| future | — | dissertātō | dissertātō | — | dissertātōte | dissertantō | |||||||
| passive | present | — | dissertāre | — | — | dissertāminī | — | ||||||
| future | — | dissertātor | dissertātor | — | — | dissertantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | dissertāre | dissertārī | dissertāns | — | |||||||||
| future | dissertātūrum esse | dissertātum īrī | dissertātūrus | dissertandus | |||||||||
| perfect | dissertāvisse | dissertātum esse | — | dissertātus | |||||||||
| future perfect | — | dissertātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | dissertātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| dissertandī | dissertandō | dissertandum | dissertandō | dissertātum | dissertātū | ||||||||
Descendants
- Catalan: dissertar
- French: disserter
- Galician: disertar
- Italian: dissertare
- Portuguese: dissertar
- Romanian: diserta
- Spanish: disertar
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
dissertō
- dative/ablative masculine/neuter singular of dissertus
References
- “disserto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “disserto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- disserto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.