dissimulandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of dissimulō
Participle
dissimulandus (feminine dissimulanda, neuter dissimulandum); first/second-declension participle
- which is to be dissimulated or feigned
- which is to be concealed or hidden
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dissimulandus | dissimulanda | dissimulandum | dissimulandī | dissimulandae | dissimulanda | |
| genitive | dissimulandī | dissimulandae | dissimulandī | dissimulandōrum | dissimulandārum | dissimulandōrum | |
| dative | dissimulandō | dissimulandae | dissimulandō | dissimulandīs | |||
| accusative | dissimulandum | dissimulandam | dissimulandum | dissimulandōs | dissimulandās | dissimulanda | |
| ablative | dissimulandō | dissimulandā | dissimulandō | dissimulandīs | |||
| vocative | dissimulande | dissimulanda | dissimulandum | dissimulandī | dissimulandae | dissimulanda | |