dissupandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dissupō.
Participle
dissupandus (feminine dissupanda, neuter dissupandum); first/second-declension participle
- alternative form of dissipandus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dissupandus | dissupanda | dissupandum | dissupandī | dissupandae | dissupanda | |
| genitive | dissupandī | dissupandae | dissupandī | dissupandōrum | dissupandārum | dissupandōrum | |
| dative | dissupandō | dissupandae | dissupandō | dissupandīs | |||
| accusative | dissupandum | dissupandam | dissupandum | dissupandōs | dissupandās | dissupanda | |
| ablative | dissupandō | dissupandā | dissupandō | dissupandīs | |||
| vocative | dissupande | dissupanda | dissupandum | dissupandī | dissupandae | dissupanda | |