dissutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dissuō.

Participle

dissūtus (feminine dissūta, neuter dissūtum); first/second-declension participle

  1. unstitched
  2. ripped open

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dissūtus dissūta dissūtum dissūtī dissūtae dissūta
genitive dissūtī dissūtae dissūtī dissūtōrum dissūtārum dissūtōrum
dative dissūtō dissūtae dissūtō dissūtīs
accusative dissūtum dissūtam dissūtum dissūtōs dissūtās dissūta
ablative dissūtō dissūtā dissūtō dissūtīs
vocative dissūte dissūta dissūtum dissūtī dissūtae dissūta

References

  • dissutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.