distæf
Middle English
Noun
distæf
- (Early Middle English) alternative form of distaf
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdis.tæf/
Noun
distæf m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | distæf | distæfas |
| accusative | distæf | distæfas |
| genitive | distæfes | distæfa |
| dative | distæfe | distæfum |
Descendants
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “DISTÆF”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.