distæf

Middle English

Noun

distæf

  1. (Early Middle English) alternative form of distaf

Old English

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdis.tæf/

Noun

distæf m

  1. distaff

Declension

Strong a-stem:

singular plural
nominative distæf distæfas
accusative distæf distæfas
genitive distæfes distæfa
dative distæfe distæfum

Descendants

  • Middle English: distaf, distaffe, distaff, distafe, distæf, dysestafe
    • English: distaff

References