distih
Romanian
Etymology
Borrowed from French distique.
Noun
distih n (plural distihuri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | distih | distihul | distihuri | distihurile | |
| genitive-dative | distih | distihului | distihuri | distihurilor | |
| vocative | distihule | distihurilor | |||