distrahens
Latin
Etymology
Present participle of distrahō.
Participle
distrahēns (genitive distrahentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | distrahēns | distrahentēs | distrahentia | ||
| genitive | distrahentis | distrahentium | |||
| dative | distrahentī | distrahentibus | |||
| accusative | distrahentem | distrahēns | distrahentēs distrahentīs |
distrahentia | |
| ablative | distrahente distrahentī1 |
distrahentibus | |||
| vocative | distrahēns | distrahentēs | distrahentia | ||
1When used purely as an adjective.