districtivus
Latin
Etymology
From distringō (“to stretch out; detach”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɪs.trɪkˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪is.t̪rikˈt̪iː.vus]
Adjective
districtīvus (feminine districtīva, neuter districtīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | districtīvus | districtīva | districtīvum | districtīvī | districtīvae | districtīva | |
| genitive | districtīvī | districtīvae | districtīvī | districtīvōrum | districtīvārum | districtīvōrum | |
| dative | districtīvō | districtīvae | districtīvō | districtīvīs | |||
| accusative | districtīvum | districtīvam | districtīvum | districtīvōs | districtīvās | districtīva | |
| ablative | districtīvō | districtīvā | districtīvō | districtīvīs | |||
| vocative | districtīve | districtīva | districtīvum | districtīvī | districtīvae | districtīva | |
References
- “districtivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- districtivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.