disturbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of disturbō.
Participle
disturbātus (feminine disturbāta, neuter disturbātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | disturbātus | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |
| genitive | disturbātī | disturbātae | disturbātī | disturbātōrum | disturbātārum | disturbātōrum | |
| dative | disturbātō | disturbātae | disturbātō | disturbātīs | |||
| accusative | disturbātum | disturbātam | disturbātum | disturbātōs | disturbātās | disturbāta | |
| ablative | disturbātō | disturbātā | disturbātō | disturbātīs | |||
| vocative | disturbāte | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |